19 ΜΑΙΟΥ, Ημέρα Μνήμης για τον άδικο χαμό του Ποντιακού Ελληνισμού το 1919.
Η ιστορία αναφέρει χαρακτηριστικά οτι ις ημέρες εκείνες των θλιβερών αιματηρών γεγονότων του ξεριζωμού, η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη και τα κομμένα κεφάλια των συμπατριωτών μας διακοσμούσαν τις πλατείες σε σχήμα πυραμίδας απο τους αιμοδιψείς Οθωμανούς Τούρκους που σφαγίασαν 350,000 αδελφούς μας.
Παρόμοια γεγονότα συνέβησαν και στη Μικρασιατικη καταστροφή όπου ο George Horton πρόξενος των ΗΠΑ στην Τουρκία το 1922 έγραψε το βιβλίο η κατάρα της Μικράς Ασίας.
Το να θυμηθούμε την τραγωδία της γενοκτονίας των Ποντίων, που στους νεότερους φθάνει σαν μακρινή ηχώ απο τις αφηγήσεις των γονιών, αποτελεί ηθικό, εθνικό και θρησκευτικό χρέος έναντι των άτφων Ποντίων νεκρών. Μια ελάχιστη αναγνώριση, δικαίωση και συμβολική ταφή.
Η γενοκτονία των Ποντίων είναι απο τα γεγονότα τα οποία οχι μονάχα δεν φθείρονται, δεν ελαττώνεται η πρωταρχική λάμψη τους - ως αγάπη για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία - στο πέρασμα του χρόνου, αλλά αντίθετα ξεχωρίζει για την ηθική της ανανέωση και αποτελεί σημαντικό φάρο που οδηγεί στην πορεία του έθνους.
Η δικαίωση του αιτήματος της αναγνώρισης της γενοκτονίας θα ολοκληρωθεί μόνο όταν η Τουρκία παραδεχθεί και ζητήσει συγνώμη για ότι έχει κάνει εις βάρος του Ελληνισμού.
Αναρωτιέμαι.... τα σκέπτονται αυτά οι πρώην και νυν πρωθυπουργοί μας όταν καταθέτουν στεφάνι στο μαυσωλείο του σφαγέα του Ελληνισμού όπως έχει χαρακτηρίσει η ιστορία του Κεμάλ Μουσταφά Ατατούρκ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου